اتفاقا من دوست دارم مردم چرت و پرت بگويند. تنها امتياز انسان بر سايرِ موجودات همين است. با همين چرت و پرت گفتن است كه آدم به حقيقت مي رسد. من انسان اَم چون چرند مي گويم. تا امروز حتي يك حقيقت كشف نشده كه قبلش صدها يا شايد هزار بار چرت و پرت محض نگفته باشند، و اتفاقا اين خيلي هم قابل تحسين است. منتها، ببينيد، مشكل ما اين است كه حتي چرت و پرت را هم نمي توانيم به شيوه خودمان بگوييم. هر چرند و پرندي كه دلت مي خواهد بگو، اما به راه و رسم خودت، آن وقت من حاضرم پايت را هم ببوسم. چون مزخرف گفتن به شيوه خود، هزار بار بهتر از منطقي حرف زدن به شيوه ديگران است. در مورد اول تو يك انساني؛ در مورد دوم، فقط يك طوطي مقلد! حقيقت جايي فرار نمي كند، اما زندگي را خيلي راحت مي شود تخته كرد. نمونه هايش هم فراوان است. مثلا همين خودمان را در نظر بگيريد، ما در دنياي امروز كجاي كاريم؟ تا آنجا كه به علم و تكامل و انديشه و اختراعات و آرمان ها و اهداف و خواسته ها وليبراليسم و شعور و تجربه و غيره و غيره مربوط مي شود، همه مان بدون استثنا هنوز در كلاس اول ابتدايي در جا مي زنيم. اتكا كردن به فكر ديگران به دهنمان مزه كرده، بهش عادت كرده ايم.

📙جنايت_و_مكافات
👤فئودور_داستايوسكي